“Goście” wystawa malarstwa i rysunku Damiana Leszczyńskiego

Gdy nadciągają nad świat, w sprawach ludzi zawsze nastaje ruina i katastrofa. Sprowadzają na umysł nieład i zamęt; zamęt, który wydaje się ostateczny, nieład, który zdaje się grozić śmiercią. Bowiem w Ich Obecności powstaje zgiełk i pozorny chaos, który zdaje się odrzuceniem wszelkiego porządku.
Algernon Blackwood

Niekiedy zaś otwarcie narzucają myślom szkodliwe mniemania i, jak tylko potrafią, utwierdzają je zwodniczymi świadectwami.
Augustyn z Hippony.

Tamto wychodzi z zimna i mroku. Istnieli zawsze.
Philip K. Dick

Damian Leszczyński (ur. 1972) – filozof, profesor nauk humanistycznych, autor książek, publicysta, tłumacz, wydawca klasycznej literatury podróżniczej, podróżnik, rysownik i malarz.

Zajmuje się rysunkiem w różnych technikach oraz malarstwem sztalugowym. W jego dorobku znajduje się kilkaset rysunków wykonanych ołówkiem w specyficznym dla niego stylu, rysunki tuszem oraz kilkadziesiąt obrazów w technice olejnej. Prace znajdują się w prywatnych kolekcjach i prezentowane były na wystawach indywidualnych, a także wraz z pracami innych artystów. 

W swoich pracach malarskich i rysunkowych Leszczyński kreuje własny, mroczny i niepokojący świat, w którym spotykamy enigmatyczne istoty zanurzone we mgle, wyłaniające się z cienia, kontemplujące rozległe pejzaże. W ponad czterdziestu przygotowanych przez autora cyklach rysunkowych oraz dwóch cyklach malarskich – Półmrok i Goście – znajdujemy powtarzające się motywy, których symbolikę i znaczenie musi odszyfrować sam widz. Autor konsekwentnie odmawia wypowiadania się na temat treści i przekazu swojej twórczości, odwołując się tylko do parafrazy słynnej formuły von Clausewitza: „Sztuka jest jedynie kontynuacją filozofii za pomocą innych środków”.

Prace Leszczyńskiego trudno przypisać do jakiegoś gatunku lub nurtu artystycznego, autor ma bowiem niepowtarzalny styl i warsztat, a jego wizje są w pełni oryginalne. Najłatwiej byłoby go włączyć go w szereg twórców, wywodzących się z różnych tradycji, których wspólną cechą jest to, że próbowali mniej lub bardziej dosłownie ukazać ukrytą i ciemną stronę widzialnej rzeczywistości, takich jak Joachim Patinir, Francisco Goya, Johann Füssli, John Martin, Arnold Böcklin, Alfred Kubin, Odilon Redon czy Giorgio de Chirico.