“Echo nadmiaru” malarstwo Tomasza Kopcewicza

Galeria Gauger Gallery, w letniej odsłonie wystaw współczesnej sztuki polskiej „Sztuka Świata w Gauger Gallery 2024”, prezentuje najnowszy cykl dzieł malarskich Tomasza Kopcewicza pt. „Echo nadmiaru”. Od początku kariery artystycznej, punktem wyjścia dla wielu dzieł Tomasza Kopcewicza – jednego z najciekawszych malarzy średniego pokolenia na współczesnej polskiej scenie artystycznej, realizowanych przed cyklem „Echo nadmiaru” – co m.in. podkreślał Dominik Lejman w recenzji pracy doktorskiej Kopcewicza z kwietnia 2022 roku, były niejednokrotnie banalne elementy pejzażu miejskiego, które jednak
w sposób istotny wpływają na nasze zachowanie, np: kraty, bariery regulujące ruch uliczny, czy charakterystyczny dla korporacyjnego openspace-labirynt pracowniczych boksów. Kompozycje z serii „Kraty”, „Beautiful landscape” czy też przedstawienia z bogatej serii składającej się na pracę doktorską Kopcewicza pt „Fatalne zauroczenie – fetysz wizerunków współczesnej broni strzeleckiej. Poszukiwanie źródeł mocy obrazów współczesnego panoplium” – bo szeroki wachlarz artystycznych doświadczeń artysty, który składa się na bogaty już ouvre malarza. W swoich kompozycjach Kopcewicz poruszał się bardzo często na pograniczu pomiędzy przedstawieniowością i abstrakcją, przez co często w poszczególnych scenach malarskich dominuje subtelnie wykoncypowana geometria z niezwykle przemyślaną i zakomponowaną kolorystyką. Ale, jak potwierdza sam artysta, język abstrakcji – który jest mu najbliższy, nigdy nie był dla niego „językiem pustych form służących jedynie do dekorowania powierzchni płótna. Nie jest również zbiorem symboli w osobistym kodzie malarskim”. W praktyce malarskiej Kopcewicza ma on zawsze – co akcentuje malarz – „bezpośrednie odniesienie do otaczających nas zjawisk czy życia
w ogóle. Czasem przybiera bardziej, a czasem mniej rozpoznawalny kształt; zawsze jednak jest echem doświadczania przede wszystkim świata materialnego”. Przygotowana specjalnie na prezentację w Gauger Gallery wystawa najnowszych płócien Tomasza Kopcewicza, składa się dwudziestu dwóch kompozycji (poza czterema wcześniej powstałymi obrazami) wykonanych
w pierwszej połowie 2024 roku. Wystawione kompozycje budowane są w oparciu o powtarzalne motywy które, podobnie jak
w poprzednich cyklach malarza, nawiązują z jednej strony do form dostrzeganych w naturze, a z drugiej do powidoków znajomych kształtów – masowo produkowanych przedmiotów czy masowo powielanych wzorów. Stąd też, formy budujące kompozycje poszczególnych obrazów-przedstawień-scen w najnowszych realizacjach malarza, tracą swój ciężar dzięki zmianie techniki malowania. Tomasz Kopcewicz w najnowszym cyklu „Echo nadmiaru”, materię malarską/ farbę nakłada na płótno bardzo cienką warstwą, z dużą ilością terpentyny. Dzięki tej ascetyczności w „dyspozycji” materii malarskiej, artysta nadaje swoim przedstawieniom lekkości, dzięki czemu w odbiorze płótno zdaje się być odciążone od nagromadzonych form. Tymi zabiegami malarz jednocześnie akcentuje nietrwałość, niesolidność i banalność poszczególnych motywów, jakie pojawiają się na powierzchniach malarskich. W wielu przedstawieniach dochodzi do „rozmycia” i „rozpuszczenia” kształtów.
Ale, na prezentowanej wystawie, znalazły się również kompozycje w których dominuje precyzja, zaś kolor zdaje się tracić na sile, blaknąć i wręcz zanikać. Jak podkreśla artysta – „ugięcia i naprężenia form, jakby pod własnym ciężarem (ilością?), są dla mnie również echem mojego własnego dorobku, nagromadzonych motywów i inspiracji oraz poszukiwania nowych środków wyrazu dla języka malarskiej abstrakcji” – o którym wspomnieliśmy na początku niniejszego opisu. W rozmowie przed wystawą artysta stwierdził: „gdybym miał użyć słów-kluczy do prezentowanego na wystawie warszawskiej najnowszego cyklu moich dzieł, na pewno byłyby to: recykling form, niedopasowanie, zużycie (także pewnych praktyk malarskich), zmęczenie powtarzalnością motywów i klisz, oraz niedopasowanie po powtórnym użyciu (recyklingu). Przykładem jest obraz z elipsą i formami kręgów, gdzie wyraźnie wyziera wpływ Sonii Delaunay”. Prezentowane w Gauger Gallery najnowsze dzieła Tomasza Kopcewicza niewątpliwie świadectwem niezwykle żywotnego i ciągle w procesie poszukiwań – aktualnego języka coraz to bardziej wysublimowanych form „do tu i teraz” – nie będącego jedynie pustym ornamentem czy formą dekoracji.

Tomasz Kopcewicz, urodził się w 1974 roku w Kamieniu Pomorskim. Jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Uzyskał dyplom w Pracowni Malarstwa prof. Włodzimierza Łajminga (2002)  oraz w Pracowni Intermediów u prof. Witosława Czerwonki. Od 2002 roku był rezydentem Gdańskiej Kolonii Artystów na terenach postoczniowych, gdzie współtworzył artystyczną grupę „Znajomi Znad Morza”. Zajmuje się malarstwem i realizacją prac wideo. Prezentował swoją twórczość na wystawach indywidualnych i zbiorowych m.in. w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku, warszawskiej Kordegardzie, Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Instytucie Sztuki Wyspa w Gdańsku, Gdańskiej Galerii Miejskiej, Galerii Sztuki Współczesnej BWA we Wrocławiu czy Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie.
Jest laureatem polskiej edycji festiwalu One Minute Films (Gdańsk – 2006) oraz Biennale Malarstwa „Bielska Jesień” (Galeria Bielska BWA – 2005). W 2017 roku Muzeum Narodowe w Gdańsku zakupiło obrazy Tomasza Kopcewicza do swojej kolekcji. 
W 2022 roku siedem wielkoformatowych kompozycji wykonanych na płótnie (m.in. w towarzystwie dzieł Magdaleny Abakanowicz, Sylwestra Ambroziaka, Łukasza Patelczyka, Michała Jackowskiego, Natalii LL i Justyny Kisielewicz) artysta zaprezentował, w przygotowanym przez kuratora Jana Wiktora Sienkiewicza, Pawilonie Polskim podczas 23 Międzynarodowej Wystawy Sztuki Współczesnej NordArt 2022. Obecnie artysta mieszka w Warszawie. Pracuje na stanowisku adiunkta w Katedrze Sztuk Plastycznych Wydziału Architektury i Wzornictwa Politechniki Koszalińskie

Prof. Jan Wiktor Sienkiewicz, kurator.